Z tych samych powodów, dla których sam nie mógłby na przykład złożyć złamanego palca u swojej pociechy. Może porównanie ekstremalne, ale istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że możemy wywołać głoskę nieprawidłowo.
Rodzicom może się wydawać, że to nie jest nic trudnego, wytłumaczyć dziecku, że na przykład języczek trzeba trzymać za ząbkami, a nie wkładać go między zęby. Ale nie tylko o ten wskakujący między ząbki języczek chodzi. Logopeda przede wszystkim będzie potrafił ustalić przyczynę seplenienia, którą może być m.in. krótkie wędzidełko, obniżone napięcie mięśnia okrężnego ust, obniżona sprawność języka a także, co wcale nie jest takie proste do wychwycenia przez rodziców, zauważy, czy powietrze przepływa prawidłowo. Często wadą u dzieci jest seplenienie boczne. Przy seplenieniu bocznym nie wystarczy powiedzieć do dziecka, żeby schowało języczek za ząbki. To nie spowoduje, że wada zniknie,
Kolejnym problemem może być to, że rodzice bardzo często mają podobne wady wymowy jak ich dzieci (a raczej odwrotnie) - dotyczy to często seplenienia właśnie i rerania (nieprawidłowej wymowy głoski <r>). Jeśli rodzic z nieprawidłową wymową ćwiczy z dzieckiem jakąkolwiek głoskę, nie ma szans, żeby wybrzmiała ona u dziecka prawidłowo. Rodzic przekazuje złe wzorce słuchowe. Pomijam tu podstawowe kwestie samej metodyki pracy z dzieckiem i sposobów terapii, których nie wyczyta się z internetu.

I wcale nie jest przeznaczona tylko dla dzieci potrafiących czytać. Świetnie radzą sobie z zabawą trzylatki.
Potrzebujemy: mazaków, kartki papieru, kawałka materiału lub papieru kolorowego. Na kartce rysujemy mazakami trzy główki dziewczynek. Każdą nazywamy: Ala, Ola, Ula. Pierwsze samogłoski pierwsze piszemy innym kolorem.
Następnie z materiału lub papieru kolorowego wycinamy skarpety. Na każdej ze skarpet piszemy wielką literą samogłoski: A, O, U - pierwsze głoski imion naszych bohaterek.
Tłumaczymy dziecku, że do Ali, Oli i Uli przyszedł Mikołaj z prezentami, ale pomylił ich prezenty. Na całe szczęście wszystkie skarpetki oznaczone są głoskami. Od tych głosek zaczynają się imiona dziewczynek. Dzieci trzyletnie już wzrokowo będą potrafiły wybrać skarpetkę z taką głoską, od jakiej zaczyna się imię konkretnej dziewczynki.My głośno wypowiadamy głoskę raz imię dziewczynki. Dbamy o to, żeby dziecko patrzyło na nasze usta.
Twarze dziewczynek rysowałam sama, jeśli ktoś ma nieco większy talent proponuję właśnie zrobić to samemu. Jeśli ktoś rysuje jeszcze gorzej ode mnie, może wkleić dziewczynki z gazety albo znaleźć obrazki w internecie. Ważne, żeby nie były zbyt duże, napis też musi być widoczny.
Udanej zabawy.

Zgodnie z obietnicą podaję przepis na Mikołaja. Nie jest za skomplikowany. Potrzebna nam jest:
bibuła czerwona, wata, kartka bloku technicznego, marker, kolorowa kartka bloku technicznego, można również zwykły kolorowy papier nakleić na sztywniejszą kartkę, na której będzie nasz mikołaj, mazaki, klej, nożyczki.
Wycinamy prostokąt, który będzie naszym tułowiem i szyją jednocześnie, szablon głowy, czapki, brody, rąk, wąsów. Wszystko oprócz głowy. brody i wąsów otaczamy bibułą czerwoną. Przyklejamy do kartki papieru. Następnie doklejamy ręce, głowę, brodę, wąsy, szablony tych dwóch ostatnich smarujemy klejem i nakładamy watę. Dorysowujemy Mikołajowi oczy i usta. Ozdabiamy watą rękawy, doklejamy guziczki. Dziecko może jeszcze przyozdobić kartkę w dowolny sposób. To doskonałe ćwiczenie manualne, ale również może stać się doskonałym ćwiczeniem językowym. Dziecko przecież będzie robić wąsy, brodę, oczy, płaszczyk, czapkę, guziki itd. Ze starszymi dziećmi 3-5 letnimi już możemy porozmawiać... dopytać, co przynosi Mikołaj, komu daje prezenty, czym przyjeżdża itd. Ważne, żeby zabawa była wspólna... my i dzieci, no i oczywiście, żeby pozostała zabawą.

Powiększone migdały u dziecka. Wycinać czy zostawić? Na to pytanie próżno szukać odpowiedzi na blogu. O tym decyduje przede wszystkim lekarz laryngolog. Ale napiszę troszkę, jak wszystko wygląda z logopedycznego punktu widzenia. W skrócie oczywiście.