Warstwa słownikowa	Charakterystyka
Pierwsza warstwa słownikowa	Zaczyna kształtować się w 10. miesiącu życia dziecka, ale może również przypadać na koniec 2. roku życia.  Wielkość słownika w waha się od ok. 50 do 100 wyrazów. Występują jednak znaczne rozbieżności ilościowe w opracowaniach słownika chłopca i dwóch dziewczynek, badanych przez autorkę. Słownik chłopca wynosił 32 wyrazy, a dziewczynek kolejno: 118 i 178 wyrazów. Należy jednak przyjąć, że tempo rozwoju zależne jest od wielu czynników, m.in. aktywności dziecka, niekiedy płci, od jego wrodzonych zdolności. Na pierwszą warstwę słownikową składają się: samodzielne wyrazy subiektywne, wykrzykniki, wyrazy prymarnie nazywające: rzeczowniki i czasowniki, niewiele pojawia się wyrazów sekundarnie nazywających: przymiotników i przysłówków podobnie jak wyrazów wskazujących: zaimków. W tym okresie zatarta jest różnica między częściami mowy. Wyrazy są niefleksyjne, wieloznaczne, a pojedyncze słowo może stać się całym wypowiedzeniem.
Druga warstwa słownikowa	Przypada na ok. 2. rok życia dziecka. Następuje wówczas gwałtowny wzrost słownictwa. Liczba wyrazów, którymi może posługiwać się dziecko wynosi 500.  Powiększa się liczba rzeczowników i czasowników, a także przymiotników i przysłówków. Rozszerza się również ich zakres znaczeniowy. Dziecko częściej zaczyna używać również wyrazów wskazujących, zaimków. Pojawiają się wyrazy szeregujące – liczebniki oraz morfemu luźne: partykuły, przyimki, spójniki. Rola wykrzykników i onomatopei maleje. Pojawiają się neologizmy słowotwórcze. Następuje usunięcie tworów bezfleksyjnych, nieodmiennych rzeczowników, czasowników, przymiotników, usunięcie wyrazów wieloznacznych, czyli wyraźne oddzielenie wyrazów obiektywnych od subiektywnych.
Trzecia warstwa słownikowa	W trzeciej warstwie umacniają się wszystkie wyrazy, które występowały w drugiej warstwie słownikowej. Hierarchia wyrazów w słowniku dziecka w wieku przedszkolnym przypomina proporcje w języku dorosłych. Około połowę zajmują rzeczowniki, ok. 25 proc. czasowniki, przymiotniki wraz z przysłówkami ok. 13 proc., razem wyrazy nazywające to ok. 90 proc. Pozostałe 10 proc. to wyrazy wskazujące, szeregujące, expresiva i wyrazy funkcyjne, które w słowniku dziecka nie obejmują nawet 2 proc. Słownik 6-letniego dziecka wynosi od 4000 do 6000 leksemów.

1.  Gdzie idziemy? Anna- Clara Tidholm        
2. Wymyśl coś! Anna- Clara Tidholm
3.  Jest tam kto? Anna- Clara Tidholm
4.  Różnimisie. Agata Królak
5. Z muchą na luzie ćwiczymy buzię, Narta Galewska-Kustra, Joanna Kłos 
6.      Naciśnij mnie, Herve Tullet     
7.  Bardzo głodna gąsienica, Eric Carle
8. Śpij, króliczku. Jorg Muhl
9. Wiosna na ulicy Czereśniowej, R.S. Berner 
10.    Turlututu, akuku, to ja. Herve Tullet (wszystkie pozycje tego autora godne są uwagi)

Wielu rodziców dopytuje mnie o wyprawkę dla niemowlaka. W załączonym pliku zebrałam listę rzeczy, które są niezbędne w szpitalu - dla mamy i dla maluszka. Wiele szpitali również publikuje tego typu listy na swoich stronach internetowych. Warto na nie zerknąć.
Taki spis dobrze przygotować sobie co najmniej trzy miesiące przed porodem. Byłoby idealnie, gdyby wszystkie rzeczy były zakupione już dwa miesiące przed planowanymi narodzinami dziecka. Im później zbierzemy się do skompletowania wyprawki, tym trudniej będzie nam później biegać po sklepach.

W skrócie uzasadnię, dlaczego pewne rzeczy są niezbędne, a niektóre - zbędne.
Niezbędne będą oczywiście ubranka dla maluszka, pieluchy tetrowe, pampersy najmniejsze. Proponuję zabrać do szpitala pajacyki rozpinane lub śpioszki i body. Wystarczą trzy komplety pajacyków rozpinanych lub śpioszków i ok. pięć pary body z długim rękawem. Jeśli okaże się, że dziecko przyjdzie na świat poprzez cesarskie cięcie, wówczas maleństwo może potrzebować więcej ciuszków, bo dłużej zostaniecie w szpitalu. Część warto naszykować w domu. Zapewne codziennie będzie Was ktoś odwiedzał, dlatego nie ma sensu zabierać ze sobą całej walizki dziecięcych ubranek.
Może przydać się kubeczek do picia dla noworodków. Specjalne można kupić w aptece. Jeśli zależy Wam na karmieniu piersią, poproście położne, by w razie konieczności podawały dzieciom mleko z kubeczka lub przy pomocy strzykawki. Nie stanie się wielka tragedia, jeśli dziecko na początku będzie karmione butelką, ważne jednak, by odpowiednio ją dobrać. Pomoże w tym doradca laktacyjny lub neurologopeda, jeśli jest na oddziale. Gdyby mama już chciała mieć butelkę spakowaną, ważne, by smoczek miał nieco szerszą i twardszą podstawę, żeby nie był za twardy ani za miękki. Dr. Łada, neurolopeda, która specjalizuje się w karmieniu dzieci, zaleca butelki firmy Lovi. Ale z innych form też można dobrać właściwe akcesoria.
Laktator... Cóż, jest to dość droga pomoc w karmieniu. Niekiedy okazuje się niezbędna. Jeśli  planujecie wyjeżdżać gdzieś, bo na przykład studiujecie, to z pewnością zakup laktatora będzie dobrym rozwiązaniem. W przeciwnym wypadku zakupicie laktator wtedy, kiedy uznacie to za konieczne. W szpitalu są dostępne laktatory, można je również wypożyczyć. Zatem do szpitala nie ma potrzeby go zabierać.
Poduszka do karmienia - rogal. Dla mnie taka poduszka była strzałem w 10. Bardzo długo mi służyła. Do dziś jej używam, chociaż syn ma rok. Już nie do karmienia, ale jednak się przydaje w różnych innych sytuacjach.
Do łóżeczka szpitalnego możecie włożyć, zamiast maskotek, książeczkę  - prezentowałam ją TU.
Co z pewnością nie powinno przydać się Twojemu dziecku? Rękawiczki na rączki. Odradzam ich zakup. Dziecko rączkami poznaje siebie, to nieocenione wrażenia sensoryczne, nie ograniczajmy ich maleństwu, nawet jeśli miałoby się troszkę zadrapać.
Wyprawkę w formie listy do pobrania znajdziecie TU

Kiedy zaczynałam pisać tego bloga, mój mąż mi powiedział. - Nuśka, zobaczysz, ty go jeszcze mocno rozkręcisz. Kiedy mu mówiłam: Marcin, przeczytało mnie sto osób. Słyszałam - Widzisz, mówiłem ci. Teraz niektóre wpisy mają kilka tysięcy wejść. Wiem, że w porównaniu z innymi blogami to niewiele, dla mnie jednak to mnóstwo. Tym bardziej, że piszę dla własnej przyjemności. Tylko i wyłącznie. I dla Was.  Dlatego dzielę się z Wami moim wielkim sukcesem. W piątek podczas II Radomskiego Plebiscytu Blogowego miałam przyjemność odebrać statuetkę w kategorii Najlepszy Blog Specjalistyczny i Firmowy. Dziękuję, bo to także Wasza nagroda - wszystkich osób, które mnie czytają.
W pierwszej kolejności muszę podziękować osobie, bez której nie byłoby tego bloga dziś, a z pewnością nie wyglądałby tak, jak wygląda - Kindze Petrus, autorce bloga perfekcyjnawdomu.pl. To Kinga któregoś dnia powiedziała mi: Ania... wiesz co... a ty nie chciałabyś czegoś na blogu zmienić? Odczytałam intencję komunikatu. Mój blog wyglądał mało profesjonalnie. I Kinga zmieniła w nim wszystko. Doradziła mi, jak mam publikować, do tej pory dzwoni i mówi, co poprawić, co dodać, co zmienić. Radzi, jak dobierać zdjęcia.
Kinga bardzo Ci dziękuję. Zrobiłaś to tak po prostu. Poświęciłaś swój czas, choć sama masz małe dziecko i mnóstwo obowiązków. Ta statuetka jest w połowie Twoja, a może nawet w 80 procentach. Dziękuję.
Dziękuję Iwecie Kozłowskiej oraz Ewie Bieleckiej - Nowakowskiej, które mocno wspierają mnie w mojej pracy logopedycznej, które mnie motywują i sprawiają, że bardziej ufam temu, co robię. Bo ten blog to właśnie ogromna część mojej pracy.
Dziękuję moim kochanym małym pacjentom. Bez Was w ogóle nie byłoby mowy o prowadzeniu bloga!
Dziękuję mojemu profesorowi, Andrzejowi Kominkowi, dzięki któremu rozpoczęłam przygodę z nauką, dzięki któremu zupełnie inaczej patrzę na swój warsztat logopedy. Dziękuję!
Zdaję sobie sprawę z tego, że mój blog wcale nie jest najlepszy. Że muszę mnóstwo jeszcze pracować, by dorównywał innym blogom i stronom o mojej tematyce. Inspirują mnie mojedziecikreatywnie.pl, brzeczychrzaszcz, logopediapraktyczna.pl, mimowa.pl, uwielbiam twórczość Kasi ze Smykoterapii.
Z podziwem patrzę na pracę moich koleżanek logopedek z Sabatu (tak, tak... mamy tajemny Sabat) i od nich się uczę. Dziękuję Wam za wszystkie konsultacje online.
Ta nagroda to moja motywacja do dalszego pisania. Niestety, nie jestem w stanie publikować tak często, jak bym chciała. Po pierwsze dlatego, że macierzyństwo, praca zawodowa i naukowa bardzo mnie pochłaniają, a po drugie dlatego, że większość wpisów przygotowuję w oparciu o literaturę, co również jest czasochłonne.
Dziękuję rodzicom, którzy często do mnie dzwonią i odnoszą się do moich tekstów, dziękuję wszystkim logopedom za cenne uwagi, które wpisują w komentarzach na różnych grupach.
Wielkie dzięki wszystkim uczestnikom konkursu. Radomska Blogosfera jest naprawdę niezła! Dzięki Honoracie Dyjasek za zorganizowanie tego konkursu. Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Świetne miejsce, piękne statuetki i jeszcze nagrody. Dziękuję Jury za docenienie mojej skromnej pracy, choć wiem, że wiele jeszcze muszę się nauczyć. Nagrodę traktuję jako ogromny kredyt zaufania. Mam co robić w kolejnym roku.