.
Plakat projektu Rafała Wieliczko, grafika lubelskiego.

Przede wszystkim dlatego, że brak mowy u dwulatka to nie jest żadna norma! Kiedy słyszę od rodziców, że „to chłopiec, więc może jeszcze ma czas, bo u chłopców to zwykle później, bo jego tata też tak późno mówił... „wiem, że będzie ciężko przekonywać o słuszności moich argumentów. Na całe szczęście wielu moich rodziców jest uświadomionych, bo trafiają do mnie dzieci, które jeszcze nawet nie mają dwóch lat.

Absolutnie nie twierdzę, że takie dziecko nie ma czasu, by jeszcze uczyć się mowy, daleka jestem od straszenia czy dramatyzowania, ale jednak warto wcześniej zadbać o tak ważną dla naszego dziecka funkcję, jaką jest mowa. Bo dzięki temu nasze dziecko poznaje świat, może wyrazić swoje potrzeby i uczucia. Niemal każde dziecko ma potrzebę komunikowania się, ale nie wszystkie to potrafią. Dlatego w pewnym momencie po prostu trzeba im pomóc.
Jest jeszcze jeden ważny argument. Logopeda sprawdzi, czy nie ma dodatkowych czynników, które wpływają na opóźnienie mowy albo które mogą nabywanie mowy utrudnić: sprawność narządów artykulacyjnych, sposób poruszania się dziecka, chodzenia, siedzenia, umiejętności manualne, funkcje oralne: połykanie, ssanie, żucie i wiele, wiele innych. A w dalszej kolejności logopeda da wskazówki, jak pracować z dzieckiem. Bardzo często te wskazówki wystarczą. Na całe szczęście, większość rodziców dzwoni do mnie po kilku tygodniach od pierwszej wizyty i informuje o postępach dziecka. Ale, niestety, zdarzają się sytuacje, że kieruję dzieci na kolejne badania, bo przy okazji rodzic dowiaduje się, że znacznie powiększone są migdały, dziecko oddycha przez usta, wcale tak dobrze nie słyszy, jak rodzicom się wydawało i ma jeszcze inne problemy, które wymagają kolejnych badań albo konkretnej terapii. To oczywiście mniejszość, ale im wcześniejsza diagnoza, tym większe szanse na to, że uda nam się pewne rzeczy „naprawić”, naprowadzić na właściwy tor.
W kolejnym poście przedstawię listę poradni, do których można się z maluchem zgłosić.